2 Kasım 2011 Çarşamba

_Umre Yolculuğum_



 Kabe'ye ilk bakışım, O'nu ilk görüşüm bu şekilde oldu. Ve AŞK, tutku ne denir bilemiyorum o güçlü duyguların temeli o andan itibaren başladı.. .


 Dualarımızı ettikten sonra Umre vazifemizi yapmak üzere tavafa başladık.. Şansımıza gittiğimiz gün tenhaydı, tavaf sırasında annemle Kabe'ye yöneldik, duvar boştu..hızla gittim örtüsünü öpüp kokladım... O anda duygular karmakarışık oluyor. Ve ağızdan sadece şunlar çıkıyor. Utanç içinde.. " Allah'ım AFFET!! Belki yüzlerce binlerce kez.. ancak bunu söyleyebildim..

Daha sonra tek tek Umre'nin gereklerini yerine getirdik.. Safa-Merve'de say yaptık. Yusuf kucağımda.. ve o zaman 15 kiloydu. ( Çocuk ne kadar hafifse o kadar şanslı sayıyorum ben anne-babaları)


Yusuf'un kıyafetini de oradan aldık. Kumaşı pamuklu olduğu için çok rahat oldu hiç terletmedi.Biz de baktık ki çocuk sevdi, aynısından 3 tane aldık. Mekke'de sürekli bu şekilde gezdi :) - Bir takımı 10 riyaldi yanlış hatırlamıyorsam.-
Küçük hacı oldu , maşallah kuzuma! :)

Otelimiz Mescid-i Haram'a yürüme mesafesinde olduğu için şanslıydık. (150mt kadar) Gün içinde sık sık gidip geldik.. Çocuk olduğu için biraz zorlandık..O uyurken birimiz nöbet tutmak zorunda kaldık.. en çok da nöbette geçen sabah namazlarım için üzülmüşümdür.. 



Kabe'nin kapısına ve kapısının sol tarafında bulunan Hacerül Esved'e ulaşmak çok zordur, hatta oraya yaklaşmak cesaret ister. Çünkü inanılmaz kalabalık ve izdiham oluyor.. Herkes Hacerül Esved'i ellemek, orada dua etmek istiyor.. Erkekler bir yandan, kadınlar diğer yandan ulaşma çabasında.. Tek başıma tavaf yaptığım zamanlardan birinde "Ben de oraya gideceğim!" diye karar verdim . Bir anda kendimi yukarda gördüğünüz ellerin bir sıra arkasında buldum. İnsanlar kapının taşına sımsıkı tutunmuş ağlaya ağlaya dua ediyorlardı.. Bir süre orada kalabilmek için direndim..Önümde bir Türk vardı. "Allah rızası için müsade edin, bana da nasip olsun orada dua etmek" dedim, beni duyacağını hatta sözlerime karşılık vereceğini hiç düşünmemiştim. "Geç kardeşim" diye tuttu elimden çekti çıkardı beni taşın üstüne. Artık ordaydım!!. Dualar dualar dualar.........
Daha sonraki günlerde Hacerül Esved'e de ulaştım. Ulaştığım anda kendimi kaybettim zaten, çok mutlu oldum.. Yine dualar dualar dualar....




Bir sabah kalktık babamla otelden çıkıp mescidin yolunu tuttuk. Ezan okunmamıştı ,hava karanlıktı.. İnsanlar akın akın namaza gidiyordu. Bir de kendimizi düşündüm, Türkiye'de sabah namazına camiye kaç insan gidiyordu? Ya da kaç kişi sıcacık yataklarından kalkıp, musluktan akan o sıcacık sularla abdest alıyordu? Orada öncelikler çok farklıydı.. keşke biz de onlar gibi olabilsek diye çok defa içimden geçirdim..



İlgimi çeken bir başka şey ise şu oldu: Mekke'de ezan okunduğu andan itibaren alışveriş yapamazsınız çünkü kepenkler iniyor ve dükkan sahipleri Mescid'e gidiyorlar. Hatta çoğu yerler kepenk falan da indirmiyor eşyaların üstüne bir örtü atıyorlar ve gidiyorlar. Kimse düşünmüyor malım çalınır mı diye, sadece namaz kılmaları gerektiğini biliyorlar ve Kabe'ye yöneliyorlar..


Mekke'de 3 gün kaldıktan sonra 4. gün Medine'ye geçmek üzere yola çıktık..


Yolculuk beni çok yordu. Arabistan'a geldiğimizden beri Yusuf bana ayrı bir bağlanmıştı sanki.. Hiç kucağımdan inmek istemedi. Tavafta, sayda,namazlarda her an benimleydi..Babam kucağına almak istiyordu ama kesinlikle bırakmadı beni. İtiraf ediyorum çok zorlandım.. Ama yine Allah yardım ediyor.. ŞÜKÜR:)
Son fotoğrafta da Yusuf'un otobüsle Mekke'den MEdine'ye gidişini görüyorsunuz:)

Medine'yi de bir başka yazıma saklamayı düşünüyorum..
**MUTLU GÜNLER**



17 yorum:

demetella dedi ki...

rabbim bizede gitmeyi nasib eyler ins....

Bilge dedi ki...

Çok güzel herşey, Allah kabul etsin inşallah :) ben haziranda annemlerle ve Yusuf kadar küçük olmasalar da 2 küçük erkek kardeşimle gittim. Çok zorlandığımı söyleyemem ama annemle babam çok yoruldular. Orası çok farklı insan müslümanlığı orda daha iyi anlıyor. Biz çocuğumuz küçük düşüncesiyle teravih namazlarına gitmezken orda kadınlar 1 ayını bile doldurmamış bebekleriyle namaza koşuyorlar. Bizim camilerimizde çocukların neşeli oyun sesleri yaşılarımızı birer canavara dönüştürürken orda kimse çocuk ağlamasından şikayetçi olmuyor. Asıl görevimizin çocuklara camiyi ve ibadeti sevdirmek olduğunu unutuyoruz bazen:( Allah bize o yaşam tarzını ve bakış açısını nasip etsin. Gitmeyenlere de nasip etsin inşallah :)

Adsız dedi ki...

Okurken tüylerim diken diken oldu. Biz de çok istiyoruz. İnşallah en kısa zamanda bizlere de nasip olur.
Ayrıca bu yazılarının herşeyden daha çok önemli, keyifli ve yürekten olduğunun farkında mısın?
Devamını arzuyla bekliyorum.

sweetheartela dedi ki...

Allah kabul etsin dualarınızı,Gitmek isteyen herkese nasip etsin inşallah o manevi hazzı.Ben orada kapandım ve evime kapalı olarak döndüm.Ama çok cahildim islamiyet adına,inşallah tekrar gitmek nasip olur..

morcivertlale dedi ki...

maşallah Allah kabul etsin, ne kadar güzel anlatmışsınız gözlerim doldu. inşşşş bizede nasip olur çok istiyorum..

Feyza dedi ki...

Demetella; amiin insallah!

Bilge;cok guzel bir konuya deginmissin gercekten. Camilere cocukla gitmekten cekinir olduk anneler olarak cunku cocuk mizmizlansa aglasa hemen kiziyorlar, tahammul diye birsey yok.. (orda herkes cocuguyla geliyor hatta ben yeni dogmus bi bebek bile gormustum say yaparken:) )
Cocuklar oturup Kabeyi izliyorlar oranin havasini teneffus ederek buyuyorlar. . Namazda surekli cocuk aglamasi oluyor bir kisi de kalkip Ssst demiyor.cok normal cunku.. Senin dualarina cani yurekten Aminn diyorum,Rabbim bize de o bakis acisini nasip etsin ins!!

Feyza dedi ki...

Mor kelebek, ins en yakin zamanda siz de o kutsal yerleri ziyaret edersiniz. Gidersen dualarina beni de ekle olurmu?:)
Ben giderken upuzuun bir listeyle gtmistim:) dua edilecekler listesi;)

Feyza dedi ki...

Esra, Rabbim senin de umreni kabul etsin ins. Ne mutlu sanaki oralarda nasip olmus ortunmek.. Oranin manevi havasiyla hislenmek herkese nasip olmazmis..

Morcivertlale, oncelikle belirtmeliyim ki ismin cok hosuma gitti!! Amin ins en kisa zamanda gidersiniz. Dualarimdasinizz:)

Hobiriks dedi ki...

Aynı şeyleri yaşadım oğlumla gittiğimde. Hep beni istemesi sorundu. babasının kucağında değil benim kucağımda tavaf yapması baya yorucu olmuştu.
ama şimdi kabeyi biliyor olması bile çok güzel.
tabii ki ibadet açısından çok verimle geçemedi. önceden bekarken gittiğimden farkını çok iyi anladım. birdaha nasip olur inşlh..

Feyza dedi ki...

hobiriks, seni kesinlikle çok iyi anlıyorum!:) olsun dediğin gibi çocuğun KAbeyi tanıması bile önemli birşey. Benim oğlum umreden döndükten sonra 1 ay boyunca benimlr birlikte 5 vakit namaz kıldı. Ezan okunduğunda anne hoca ezan diyordu benim namaza çağırıyordu. Bunlar önemli şeyler tabii.. Bir daha gidersem çocuksuz gitmek istiyorum , bakalım o şekilde nasıl olacak:)

Serra dedi ki...

Feyzacığım inşallah Allah bize de nasip eder.. En kısa zamanda biz de o atmosferi tatmak istiyoruz. Sen Umre'ye gittiğin zaman aldığın dua listesini hatırlıyorum, oraya ismimi yazdığını anımsıyorum.. İnşallah ben de gidip orada senin için dua edebilirim.
Kalbi gönlü kendi güzel arkadaşım benim, mucx!! :)

Feyza dedi ki...

serra, canım arkadaşım benimm! Duan için binlerce kez amin amin diyorum, senin de en kısa zamanda oraları görmeni o duyguları yaşamanı istiyorum. Evet, listemde sen de vardın. Medine'de yeşil halının üstünde isminle dua etmiştim ki o halının üstünde edilen dualar kabul olurmuş.. ben de senden dua bekliyorum. öpüldün:)

morcivertlale dedi ki...

teşekkür ederim :)

KelebekGibi dedi ki...

Merakla okudum yazini bir solukta, bizde esim kizim ve ben cok istiyoruz ilk firsatta...Darisi basimiza insallah.
Ne kadar güzel bir ortam, herseyden uzak sadece Allah düsüncesiyle...
Allah ins. tamanina erdirip Hacca gitmeyide nasip etsin.
Sevgiler

Bloguma biraktigin msjda benzerlikle buldugunu demissin, sanirim anne olmak bile bircok benzerligi bulmayi sagliyor ;)

Gülnaz- Berlin dedi ki...

nasil bir paylasim, nasil bir anlatisim..... allah razi olsun bacim...mest ettin beni..tüylerim diken diken oldu....(hala agliyorum).
Kismetsesene ben ordayim,allah kismet ederse...AMIN(nasip et yarab.).Allahim senin ailenin , ve kücük Yufufunda Ümresini kabul etsin, tekrarini nasip etsin...

Mrs.Ruzgar dedi ki...

okurken ağladım canım...hani demişsin ya kapısının üstüne tutunup ağlaya yalvara dualar ettiler diye..dedim ki böyle bir maneviyetı nasıl yalanlarlar..mahşer günüde insanlar akın akın yalvara yalvara..ağlaya ağlaya ..izdihamlar yaşayacaklar..Allahım yardım etsin..benim babam yıllarca arabistanda MEkkede çalıştı..bizide götürdü oarada yaşadık..ALLAHIN EVİ VE CENNETEN OLAN TAŞI BELKİ DEFALARCA GÖRDÜM , DOKUNDUM..HAREM YAKINDI EVİMİZE..BAZEN NAMAZDAN SONRA SABAHLARA KADAR ORADA TAŞLARINDA OTURURDUK..AMA KEŞKE BU YAŞIM DA GİDEBİLMİŞ OLSAYDIM..O ZAMAN DAHA KÜÇÜKTÜM ..DİNİMİZE ŞİMDİKİ KADAR BİLİNÇLE İLGİLENMİYORDUM..inşallah yeniden kısmet olur o topraklara ayak basmakk..

hafsamm dedi ki...

hemen hemen aynı tarihte gitmişiz,belkide sen döndün ben gittim..ben nisanın 2sinde ordaydım,çocukla zordur gerçekten..
çok başarılı bir anlatım olmuş,tekrar oralarda hissettim kendimi